Over de herkomst van het geslacht Boulonois zijn nauwelijks betrouwbare gegevens voorhanden.
Vast staat dat het gevluchte Hugenoten zijn.
Het vermoeden bestaat dat de familie van oorsprong is uit het gebied Boulonais gelegen in de buurt van de stad Amiens.
Uit die omgeving zou de familie via Antwerpen naar Rotterdam zijn gegaan, zoals zoveel Hugenoten hebben gedaan.
In de 16e eeuw ontstond in navolging van Calvijn in Frankrijk een gereformeerd protestantse stroming. De aanhangers van deze kerkelijke leer kregen de naam Hugenoten.
Alhoewel aan het ontstaan puur theologische ideeën ten grondslag lagen ontwikkelde zich rond 1560 onder de Hugenoten ook een politieke stroming.
Onder hen bevonden zich lieden uit alle lagen van de bevolking, ook onder de adel.
In de nacht van 23 op 24 augustus 1572 vond te Parijs de zogenaamde Bartholomeusnacht of Parijse bloedbruiloft plaats.
Met instemming van de koningin-moeder Catharina de Medicis werd door de katholieke partij een bloedbad onder de Hugenoten aangericht die op dat moment in Parijs waren om daar de bruiloft te vieren van een van hun leiders, Hendrik van Navarra (de latere koning Hendrik IV), die met Magaretha (de zuster van koning Hendrik II) in het huwelijk trad.Op 13 april 1598 vaardigde deze Hendrik IV, inmiddels koning en katholiek geworden, het Edict van Nantes uit.
Dit Edict beloofde de Hugenoten godsdienstvrijheid en gaf hen een aantal pandsteden.
De Hugenoten konden zich toen in vrijheid ontwikkelen.
Mede omdat het onderwijs onder deze bevolkingsgroep hun bijzondere belangstelling had kwamen er uit hun midden vele vooraanstaanden en geleerden voort.
Hun vrijheid was echter van korte duur.
De veldslagen die erop volgden werden vernietigend gewonnen door de koninklijke troepen, waarmee er een einde kwam aan de politieke- en militaire macht van de Hugenoten.
Er volgde een periode van betrekkelijke rust tot de katholieke koning Lodewijk XIV, na de dood van Mazarin in 1661 persoonlijk de regering in handen nam.
Stukje bij beetje werden er maatregelen uitgevaardigd die het Edict van Nantes steeds verder aantastte.
Uiteindelijk werd op 18 oktober 1685 het Edict van Nantes herroepen.
Er werden met terugwerkende kracht zware belastingen opgelegd die men kon voorkomen door het gereformeerde geloof schriftelijk af te zweren en terug te keren tot de katholieke kerk.
Velen kozen eieren voor hun geld maar degenen die zich niet lieten ‘bekeren’ kregen verdergaande terreur te verduren.
Kon iemand zijn verplichtingen uiteindelijk niet meer nakomen dan werd de vordering voldaan door het huisraad van de gastheer te verkopen.
Zij die niet tot het katholieke geloof terugkeerden waren zo uiteindelijk gedwongen huis en haard te verlaten en naar het buitenland uit te wijken.
In die landen hebben zij, mede door hun doorgaans hoge scholing en ontwikkeling, een bijdrage in cultureel en economisch opzicht geleverd.
De exacte oorsprong van het woord Hugenoot is onbekend, maar velen beschouwen het als een combinatie van Vlaams en Duits.
Ook werden ze wel aangeduid als Eid Genossen, of ‘eedgenoten’, personen die gebonden zijn door een eed.
Er zijn nog twee andere mogelijkheden te vinden in de Encyclopedia Britannica:
De woorden Huguenot, Huguenoen zijn oud Franse woorden, in gebruik in de 14e en 15e eeuw.
Deze bijnaam werd populair vanaf 1560 en lang waren de franse protestanten onder die naam bekend.
In de huidige editie van Encyclopedia Britannica staat: De oorsprong van de naam is onzeker, maar het lijkt te komen van het woord aignos, afgeleid uit het Duits Eidgenosen dat tussen 1520 en 1524 werd gebruikt voor de patriotten van Genève, de vijanden van de hertog van Savoy.
De spelling Hugenoot is mogelijk beïnvloed door de persoonsnaam Hugues, ‘Hugh’; een leider van de de beweging in Genève was ene Besancon Hugues (ovl. 1532).
Volgens de linksboven in deze website weergegeven tekening van een wapen voerden leden van de familie een wapen.